Dzień świętego Andrzeja
z dnia: 2012-11-30W historii kościoła było kilku świętych Andrzejów, ale ten najbardziej znany – to święty Andrzej Apostoł. Pochodził z żydowskiej rodziny rybackiej, ale mieszkał w Kafarnaum razem ze swoim bratem – świętym Piotrem i jego teściową.
Początkowo św. Andrzej był uczniem Jana Chrzciciela. To właśnie dzięki jego naukom poszedł „za” Chrystusem. Do przystąpienia, do uczniów Chrystusa namówił też swego brata - Piotra.
Po Zmartwychwstaniu i Zesłaniu Ducha świętego na Apostołów, Andrzej jako pierwszy głosił Ewangelię w Bizancjum. Potem w miastach na terenach m.in. Azji Mniejszej, Tracji, Scytii, Grecji.
Za przekazywane nauki apostoła Andrzeja skazano na męczeńska śmierć - rozpięto go na krzyżu w kształcie litery „X”. Krzyż został później nazwany Krzyżem św. Andrzeja.
Jest także patronem małżeństw, podróżujących, rybaków, rycerzy, rzeźników. Wspomaga w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa.
Andrzej to imię wywodzące się od greckiego słowa andros (mąż, mężczyzna) lub andreios (męski). Znaczy tylce co odważny, męski. Andrzej jest osobą obiektywną i potrafi przyznać się do popełnionego błędu. Cechuje go żywe usposobienie i skłonność do refleksji. Jest niezależny, posiada bogate życie wewnętrzne i zewnętrzne. Andrzej to człowiek o wyjątkowym poczuciu sprawiedliwości oraz szczerej i wnikliwej naturze.
Przysłowia:
* Kiedy na Andrzeja poleje, cały rok nie w porę rolę moczy, suszy.
* Gdy święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży.
* Na świętego Andrzeja trza kożucha dobrodzieja.
* Święty Andrzej wróży szczęście i szybkie zamęście
* Śnieg na Andrzeja dla zboża zła nadzieja.
* Jeżeli na świętego Andrzeja wiatr i mgła, to od Bożego Narodzenia będzie sroga zima.
* Gdy w Andrzeja deszcz lub słota, w grudniu drogi bez błota
opr. an